Storytelling heeft invloed op de manier hoe je naar iets kijkt. Het vertellen van een verhaal kan helpen om iets in een positief perspectief te plaatsen. Om een onderwerp te framen. En dat is best handig in een wereld die je graag beschermt, maar waar dat niet altijd cool is. Hieronder lees je hoe wij storytelling als instrument inzetten voor onder andere framing en verandering.
Storytelling en framing
Ik combineer graag het nuttige met het aangename. Bijna vijf jaar geleden begon ik voor de fun met #ploggen: hardlopen en zwerfvuil rapen. Het experiment pakte goed uit. Het was leuk én nuttig. Dus wilde ik kijken of het zou lukken om ook anderen met het plogvirus te besmetten. Storytelling werd mijn instrument. En deze storytelling-aanpak werkte. Niet alleen om een breder publiek te krijgen, ook om het vooroordeel dat kleeft aan zwerfvuilrapend Nederland (vies, vuil, doe je toch niet!) de kop in te drukken.
Bureau-halt
“Ja dááág, ik zit niet bij Bureau Halt of zo…” Dat was vaak een eerste reactie als ik in een klas met pubers vertelde over ploggen. Een half uur later waren ze niet meer weg te krijgen bij het slootje. De ene meid pakt de hand vast van de andere meid, zodat ze niet in de sloot valt en reikt met haar grijper over het kroos. “Ah dat ene blikje nog, meneer. Mag dat?”
Fit blijven
Ploggen was en is voor mij een goede manier om fit te blijven. Hardlopen in een constant tempo moet je dan uit je hoofd zetten. Maar daar komt iets anders moois voor terug. Hardlopen in verschillende tempi, een squat én andermans shit opruimen.
Verschillende perspectieven, verschillende dilemma’s
Vanuit een ander perspectief zie je weer hele nieuwe dingen met allerlei andere raakvlakken en ‘ingangen’. Het ploggen maakt allereerst het onderliggende probleem zichtbaar waar we allemaal mee te maken hebben: er ligt teveel zooi. Of vanuit het consument/producent-perspectief gedacht… we kopen/produceren best veel hap-slik-weg(mik) producten. Of vanuit gezondheid geredeneerd… wat eten en drinken we eigenlijk veel en ongezond, ook als we onderweg zijn. Obese en diabetes type 2? 🤔
Ja, misschien ga ik ver. Sorry daarvoor.
Rapen is van alle tijden
Wandelen en tegelijkertijd zwerfvuil rapen is natuurlijk niet nieuw. Er zijn altijd wel mensen geweest die een blikje of zakje zagen zwerven en dit en route meenamen. “Ik doe het al vijftien jaar”, zeggen mensen dan tegen mij als ze me bezig zien. “Ik raap altijd wel wat op.” Misschien dat ze zelfs bij elke wandeling standaard een zakje bij zich hebben om actief op zoek te gaan naar zwerfvuil. Dit ‘soort’ zwerfvuilrapers – plandelaars – zijn vaak onzichtbaar. Lopen er niet per se mee te koop, rapen op eigen initiatief, in hun eigen buurtje. Helemaal prima.
Ons pakkie an
De grote ellende is meestal verderop te vinden, buiten je eigen ‘comfort zone’. Daar wind je je dan meestal minder over op. Omdat je het niet ziet. Of omdat je vindt dat het niet ‘jouw pakkie an’ is. Vaak is het jackpot bij doorgaande routes, op fietspaden en autowegen. Of bij parkeerplaatsen (zogenaamde chillplekken) waar coole gasten en meiden hun bolide showen en meteen een paar blikjes en een snack achterover slaan. De hotspots, iedereen kent ze wel. En geen hond die eraan denkt om hier met een team mensen eens even flink huis te houden. Wie gaat daar nu zijn vingers aan branden? Ik dus. Of eigenlijk: wij. Want we zijn inmiddels met een harde kern ploggers en plandelaars. En ik zal je zeggen: vaak is de troep in twee minuten opgeruimd als je je even kwaad maakt.
Zwaan kleef-aan-effect
Plogging heeft een zwaan-kleef-aan-effect. De term alleen al: het klinkt cool, modern en sportief. Ik heb de kreet leven in geblazen en het zwerfvuil rapen in de gemeente steeds meer ‘gewoon’ en ‘iets van ons allemaal’ gemaakt. Samen met mede-ploggers, de gemeente andere organisaties. In de zomer rennen we nu regelmatig in ons groene t-shirt met een groep van zes a zeven man/vrouw op zondagen, #plogzondag genoemd. De grote groep ploggers en plandelaars daaromheen houden we actief betrokken met onder andere events. Gemiddeld doen daar dertig a veertig mensen aan mee. Ook kunnen inwoners nu heel makkelijk grijpers lenen of krijgen om zelf op pad te gaan.
Storytelling, framing en verandering
Storytelling werkt. Er is een zwerfvuil-fitheid verhaal gecreëerd waar mensen graag bij aansluiten en plogging is het vehikel. Het frame van ‘zwerfvuil rapen’ is veranderd. Ploggen wordt gedragen en geaccepteerd. Het Bureau Halt-gehalte waar zwerfvuilrapers soms mee stoeien gaat er vanaf. Het is een verhaal dat niet is komen aanwaaien. Ook al kost het uren, dagen en weken om de community en het verhaal levend te houden, het is mijn persoonlijke missie om te blijven strijden voor onze kinderen en een duurzamere wereld. “Hé, daar heb je weer een plogger”, dat klinkt als goud.
Inspiratie nodig?
Check de case Verandercommunicatie met PloggingNu op Storyliner of de website Duurzaam denken en doen voor meer inspiratie.
Contact
Wil je een keer van gedachten wisselen over storytelling, plogging of iets anders? Bel me: 06-48444736 of stuur een mail naar har@storyliner.nl
